نقش واسطه ای خودکارآمدی عاطفی در رابطه ی بین ادراک از ابعاد سبک فرزند پروری و اضطراب امتحان دانش آموزان مقطع متوسطه ی شهر بیرجند

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین ادراک از ابعاد سبک فرزندپروی با اضطراب امتحان با میانجی گری خودکارآمدی عاطفی انجام شد. روش این پژوهش همبستگی و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از تحلیل مسیر استفاده شد. جامعه ی آماری کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر بیرجند بودند. از این جامعه 360 دانش آموز (180 دختر، 180 پسر) به طور نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب و به پرسش نامه ادراک از سبک های فرزندپروری (embu-s)، پرسش نامه ی اضطراب امتحان (tai)و پرسش نامه اصلاح شده خودکارآمدی (seq-c) پاسخ دادند. یافته های مطالعه نشان داد که مدل برازش مطلوبی با داده ها ندارد. شاخص های برازش برای مدل پسران x2/df= 49/26، rmsea= 38/0، gfi= 71/0، nfi= 41/0، ifi = 42/0، cfi= 40/0) و برای مدل دختران x2/df= 20/12، rmsea= 25/0، gfi= 85/0، nfi= 66/0، ifi = 68/0، cfi= 66/0) بود. به منظور بررسی فرضیه ها، ضرایب بین متغیرها بررسی شدند. نتایج نشان داد، حمایت افراطی والدین و طرد پدر (نه مادر) بر اضطراب امتحان دختران اثر مستقیم و معناداری دارد. همچنین نتایج نشان دهنده ی اثر مستقیم و مثبت گرمای عاطفی و اثر مستقیم و منفی حمایت افراطی پدر بر خودکارآمدی عاطفی بود. در مورد پسران نتیجه ی تحلیل مسیر حاکی از اثر مستقیم و مثبت طرد و حمایت افرطی پدر بر اضطراب امتحان بود و گرمای عاطفی پدر و مادر بر خودکارآمدی عاطفی اثر مستقیم داشت. همچنین هم در مدل پسران و هم دختران، خودکارآمدی عاطفی بر اضطراب امتحان دارای اثر مستقیم بود. نتایج نشان دهنده ی عدم تأیید فرضیه ی اصلی پژوهش «ابعاد سبک فرزندپروری بر اضطراب امتحان اثر غیرمستقیم دارد» بود. بنابراین می توان این طور نتیجه گرفت که متغیر خودکارآمدی عاطفی بین ادراک از سبک فرزندپروری و اضطراب امتحان نقش میانجی ندارد. به طور کلی نتایج تحلیل مسیر نشان داد که ابعاد سبک فرزندپروری (طرد، گرمای عاطفی و حمایت افراطی) و خودکارآمدی عاطفی، برای مدل پسران 29 درصد و برای دختران 25 درصد از واریانس اضطراب امتحان را تبیین می کنند.